Jong Bisdom Haarlem- Amsterdam > Nieuwsberichten > Jongeren > Jordi stelt zich voor

Jordi stelt zich voor

Mijn naam is Jordi Joosten en vanaf 1 juni ben ik werkzaam bij het Jongerenpastoraat van bisdom Haarlem-Amsterdam. De meesten zullen mij nog niet kennen, vandaar dat ik mij even zal introduceren.

Ik ben geboren in Schagen maar nu woonachtig in het katholieke studentenhuis ‘Het Josephhuis’ te Haarlem. Afgelopen schooljaar (2020-2021) ben ik begonnen met het studeren van geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Voor mij is dit een jongensdroom die tot uiting kwam, ik wilde als klein kind al bij de Universiteit Leiden studeren. Geschiedenis is mijn grote passie, de mensen die mij goed kennen zullen dat zeker niet ontkennen. Voornamelijk de middeleeuwen met al haar kruistochten en religieuze ridder- en kloosterorden intrigeert mij enorm, alleen bij het schrijven van dit stuk verschijnt er een glimlach op mijn gelaat.

‘Het Josephhuis’, is de plek waar ik een nieuwe stap heb gemaakt in mijn geloof. Deze stap heb ik te danken aan allereerst God, maar mijn huisgenoten hebben mij geïnspireerd en bemoedigd om een tandje erbij te zetten. In het begin was het lastig om me te vinden in het nieuwe ritme, maar na enige tijd begon het te wennen. Op een gegeven moment werd een Exodus 90 challenge gestart. Een challenge waarin je gezamenlijk in een fraternity (broederschap) 90 dagen voor Pasen begint met vasten en verstervingen om zo jezelf te proberen los te maken van de wereld, zodat wij ons meer kunnen richten op God en de dierbare mensen om ons heen in plaats van onze tijd te verdoen met eindeloos en nutteloos swipen op sociale media. Eén van de disciplines van deze challenge was een dagelijks ‘Holy Hour’, in feite betekende dit een gebedsuur dat ingevuld werd met stilte gebed, meditatief gebed en een stukje lezen uit het boek Exodus. Na de challenge is mij duidelijk geworden hoe belangrijk zo’n ‘Holy Hour’ is en heb ik kunnen zien hoeveel ik samen met mijn broeders heb mogen groeien in die 90 dagen, echt heel bijzonder!

Nu weten jullie iets meer over mij, over hoe mijn geloof zich heeft ontwikkeld, maar hebben jullie nog geen idee over hoe ik hier bij het bisdom terecht ben gekomen. Dat verhaal zal ik jullie niet onthouden, het is namelijk wel geinig om te vertellen. Op een dag kwam ik terug van de Mis in de Bavo kathedraal en ik dacht bij mezelf: ‘hoe mooi zou het zijn als ik werk kan vinden bij de Kerk in de toekomst?’ Je raadt het al diezelfde ochtend belde Mathijs mij nog op met het voorstel. Ik reageerde meteen enthousiast en besloot er over na te denken en erover te bidden. Ik besloot officieel te solliciteren en na verschillende gesprekken kreeg ik van Carolien het verlossende antwoord dat ik was aangenomen.

Ik hoop dat ik het goede werk van het Jongerenpastoraat eer mag aan doen en mijn steentje mag bijdragen aan de prominente rol die jongeren binnen het bisdom hebben. Ik hoop dat we tot mooie projecten mogen komen waardoor andere jongeren mogen groeien en leren over het geloof, net zoals ik dat heb mogen doen en nog steeds hoop te mogen doen. Echter hetgeen wat ik het meeste hoop is dat door onze evenementen jongeren bij elkaar komen, elkaar leren kennen en hechte vriendschappen aan gaan met elkaar en met God. Die vriendschappen, is mij altijd verteld, zijn kenmerkend voor de rest van je leven. Dat zijn de vrienden die de rest van je leven bij je zullen zijn.